6e. Eenzel Konsonanten: g oder ch?

1. Bei de Reiflauter g a ch gëtt nom däitsche Schrëftbild gekuckt, no engem laange betounte Vokal oder enger Vokalkoppel:
   Bierg (dt. Berg), Dag (dt. Tag), Deeg (dt. Teig, Tage), Juegd (dt. Jagd)
   aacht (dt. acht), Daach (dt. Dach), geduecht (dt. gedacht), Späicher (dt. Speicher)
2. A betounten Endsilbe steet no engem kuerze Vokal ch:
   Ausfluch, ewech, Fluch, genuch, Krich, Zuch, Zich
3. Bei de Substantive kommen déi béid Endungen -eg an -ech vir:
   Esseg, Mëtteg, Ueleg
   Mëllech, Schiertech, Teppech
4. Wa bei engem Substantiv en t hanner dem -ech steet, da gëtt -echt geschriwwen:
   Bäiluecht, Gewunnecht, Heemecht
5. Den Diminutiv gëtt mat -chen oder -elchen geschriwwen:
   Fiisschen, Bichelchen
6. Bei den anere Wuertaarte gëtt ënnerscheet tëschent de Suffixen -eg, -zeg a -lech:
   bëlleg, éiweg, flappeg, helleg
   bannenzeg, gielzeg, hannerzeg, zwanzeg
   aartlech, ëffentlech, heemlech, mëndlech
7. Wann den l zum Grondwuert gehéiert, da steet en -eg hannendrun:
   eemoleg, séileg