6a. D'Konsonanten: Aféierung

1. Bei enger Rei Wierder, deenen hiert Schrëftbild aus dem Däitschen oder aus dem Franséische bekannt ass, gëtt de Konsonant hanner dem kuerzen, betounte Vokal net verduebelt: Bus, Katholik, Synonym, Tarif
   Am Pluriel oder bei Erweiderunge gëtt dee Konsonant awer verduebelt: Bussen, Busser, Katholickin, Synonymmen, Tariffer
2. Bei Adjektivbildunge mat -esch gëtt de Konsonant virdrun net verduebelt: medezinesch, typesch
3. Bei Wierder aus dem Franséischen, bei deenen duerch eng lëtzebuergesch Schreifweis de stommen e um Enn ewechfält, gëtt de Konsonant hanner dem kuerzen, betounte Vokal verduebelt: Agraff, Etapp, Finall, Originn
4. Bei Adjektiven op -(i)onell a bei Verben op -néieren gëtt den n net verduebelt: abonéieren, depanéieren, rationéieren, optionell, sensationell
5. Bei Wierder mat duebelem Konsonant bleift dës Verduebelung bestoen, och wann en drëtte Konsonant derbäikënnt: dack – dacks, knapp – knapps, wullen – Gewulls
6. E Konsonant kann och dräimol hannereneegeschriwwe ginn:
   Brennnessel, Sauerstofffläsch

Ausnam (betrëfft de Punkt b.):

Wierder, déi vun engem Wuert mat verduebeltem Konsonant ofgeleet sinn: finnesch (wéinst Finnland), spëttesch (wéinst Spott)